Woensdag 10 november merkte ik dat Jill wat meer in zichzelf keerde. Ze zonderde zich af en wilde niet meer eten. Hoewel ik haar nog erg rustig voor een aanstaande bevalling vond ben ik wel naast haar in de werpkist gaan slapen die avond.
De volgende dag was haar temperatuur wel iets gedaald, maar toch niet dat ik al direct een bevalling zou moeten verwachten. Toch zag ik aan Jill dat er iets niet pluis was. Ze wilde in de vreemdste hoekjes liggen en ging steeds zwaarder ademen.
Net na de middag zat ik met haar in de werpkist en zag ik haar vliezen breken. Vanaf dat moment is het heel snel gegaan. Met de eerste pup had ze wat moeite, maar daarna volgde de geboortes elkaar snel op. Uiteindelijk werden er 11 prachtige pupjes geboren, 7 teefjes en 4 reutjes. Ze doen het hartstikke goed, hoewel er 2 wat kleinere dropjes bij zitten. Die houden we extra in de gaten en leggen we vaak even aan de tepel. Voor nu gaan we vooral heel hard genieten!